Wspomnienia
W mroku pokoju suną zdarzeń cienie,
biegną w myślach jedne po drugich,
ubrane w przeszłości odzienie
i dziwne niewyraźne smugi.
Raz wywołują uśmiech na twarzy,
innym raz wyciskają łzę słoną,
powrót do jednych nam się marzy,
inne zakrylibyśmy zapomnienia zasłoną.
Skłębione nie dają spokoju,
rozlatują się jak liście na wietrze,
szukają wytchnienia w alkoholu,
lub dymem papierosa zasnuwają powietrze.
Wspomnienia tworzymy życiem,
malujemy swoimi emocjami,
są naszych czynów odbiciem
i umierają wraz z nami.
Z notatnika koleżanki N
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz