Poezja łąkowa
Róże choć piękne, to zarozumiałe,
w postawie pyszne i zuchwałe,
w kolce się uzbroiły,
natrętów by straszyły,
gerbery też aroganckie,
w zachowaniach nonszalanckie,
nie przyznają się do stokrotek,
swoich rodowitych ciotek,
a goździki wspaniałe,
mające kwiaty wybujałe,
nie pachną słodyczą,
pięknie i tajemniczo,
jak ich drobne polne kuzynki,
kolorowe małe krzewinki,
w ciekawych formach i odmianach,
kuszą już od wiosennego rana.
Złocienie, dziewanny i ostróżki,
ozdobą niejednej polnej dróżki,
maczki ,bławatki i niezapominajki,
kwiaty z dziecięcej bajki,
łubiny czy dzwonki
są uśmiechem i radością łąki.
Z notatnika koleżanki N
Obrazy,zdjęcia i muzyka z internetu
żadne naruszenia praw autorskich nie są zamierzone.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz